Begin 2010 ben ik begonnen aan de opleiding vitaliteitcoaching bij het kennisinstituut Chivo. De reden hiervoor was dat ik wilde leren hoe ik anderen kan helpen met het verbeteren van hun vitaliteit. Dat onderwerp houdt mij al jaren bezig en door mijn werk in de grafische branche ben ik er eigenlijk nooit toe gekomen om er concreet iets mee te doen. Volgende week doe ik examen en kan ik terugkijken op een opleiding die me heel veel heeft opgeleverd.
De opleiding stort in 20 weken zoveel kennis over je heen, dat het zeker voor een semi-leek als ik veel verwerkingstijd nodig heeft. De kennis wordt opgehangen aan drie kapstokken: voeding, bewegen en coachen. Over voeding dacht ik al het een en ander te weten aangezien ik met voedingsupplementen heb gewerkt en ooit een LOI-cursus voedingsleer heb gevolgd. Bewegen deed ik ook al regelmatig hoewel ik de laatste jaren steeds vaker geteisterd werd door blessures. En de kunst van het coachen beoefende ik in de praktijk als manager. In de opleiding leer je methodes waarmee je de vitaliteit kunt verbeteren. Deze methodes, ofwel interventies, zijn gebaseerd op het beste wetenschappelijke bewijs. Dat best-evidence uitgangspunt maakt de opleiding uniek. Wat mij heeft verbaasd is dat het beste wetenschappelijke bewijs regelmatig de consensus (de algemene overeenstemming) tegenspreekt. Dat er consensus is over een bepaald onderwerp wil nog niet zeggen dat het ook de beste resultaten oplevert. In de praktijk blijkt best-evidence werken betere resultaten op te leveren dan methodes hanteren die niet wetenschappelijk zijn bewezen. Recent hebben de balansbandjes het door gebrek aan bewijs moeten ontgelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten